Mógłby rzec, że mimo wszystko jest tylko małym i wystraszonym szczeniakiem, jednak to by się pewnie suni nie spodobało.
- Widzisz... ja również czekam, aż stanie się coś wielkiego. Jednak nie wiem co. - Westchnął kompletnie zrezygnowany. Co mógł poradzić, nic nie było po jego myśli ostatnimi czasy. Tak dawno nei znalazł żadnego odpowiedniego medykamentu. Powinien bardziej się skupić na tym co powinien robić.

/ to nic, ja np przepraszam za tempo ale miałam zapieprz w szkole

/Ja też... Masakra. Uczyć się każą. Jak tak w ogóle można?!/

- A ja mogę czekać z tobą? - zapytała - Obiecuję, że będę grzeczna. I będę cichutko. Nie spłoszę Wielkiego.
Mała zdaje się znów coś źle zrozumiała... Jak to dzieci. Wydawało jej się, że (chociaż sensu w rozmorie wtedy by zabrakło) Scar mówił o jakimś zwierzęciu. Wielki...
Ciekawe czemu tak się nazywa. Bo raczej nie dzięki rodzicom. "Kochanie, jak nazwiemy syneczka? Może, Jurek, może Adam... Już wiem! Damy mu na imię Wielki!"

/Nie no, w sumie to ja nie mam nic do nauki xd kujonię heh

Uśmiechnął się przez swe wielkie rozbawienie nad całym sensem tego co powiedział. W istocie mogło dziecko tego nie zrozumieć.
- Oczywiście, ufam że będziesz spokojna i nie staniesz się przysmakiem potworów! - Ostatnie słowa wręcz wyszeptał do ucha samiczki, nadając im odrobinę grozy, choć wcale nie zamierzał straszyć szczenięcia.

/ja dotąd miałam tak, że nie musiałam. Zmieniłam szkołę. Ta nowa ma "większy poziom" To znaczy "więcej nudy"

- Będę grzeczna i potwory staną się moim przysmakiem. - odparła z pewnością siebie psa, który nigdy nie przegrał żadnej walki. Cofnęła się o krok, po czym pochyliła głowę w uroczej parodii podejrzanego w hodowli ukłonu - Nie zawiodę.
Była gotowa iść już teraz, walczyć, zabijać, zwyciężać. Szczerze wierzyła we własną nieśmiertelność, niepokonaność. Z resztą, który szczeniak tak nie myśli?

/ większy poziom - lepiej dla Ciebie jeśli chodzi o dalszą edukację. W lo jesteś? czy gdzie?

Cmoknął z zadowoleniem, że w pare minut zaszczepił w małym szczenięciu taką chęć do zdobywania doświadczenia, nawet jeśli chodzi o tak paradoksalną rzecz dla Leśnych jaką jest bijatyka.
Wstał i otrzepał swój ogon z piasku, również łapki ułożył w innym miejscu by nie zapadać się aż tak bardzo pod piach.
- Może sprawdzimy to na polowaniu? - Wąsiki zadrżały lekko.

/gimnazjum w koczargach. Niby wiem, że lepiej... Ale jednak chciałabym móc nie marnować czasu na naukę rzeczy zbędnych, typu "każdy trójkąt ma trzy przekątne"/

Clary uniosła łeb, wracając do poprzedniej pozycji.
- Bardzo chętnie - ucieszyła się - Na co będziemy polować?
Na dźwięk słowa "polować" jej brzuszek zaburczał donośnie, wyrażając swoją aprobatę. Dawno nie miała nic w pyszczku.

/to nie jest rzecz zbędna;p są inne zbędne z matmy takie jak trygonometria o!

Rozejrzał się uważnie po całej plaży. Tu nawet jakby chcieli to nie znajdą niczego czym mogą napełnić swoje brzuchy.
- Najpier przenieśmy się w odpowiedniejsze miejsce, gdzie jest więcej zwierzyny. Wtedy zobaczymy co wyczują nasze nosy. - Choć jej mimo że była młódką był pewnie na takim poziomie jak jego. Lis owszem miał dobry węch, ale czy mógł równać się z psem?
Wstał i ostatni raz otrzepał się z piachu po czym umknął w stronę lasu, tam dokąd zmierzają.

zt na Las

- Oki - zgodziła się.
Pobiegła za Scarem, po drodze rozmyślając o różnych ciekawych rzeczach, które mogą się na polowaniu wydarzyć.

zt -> las

Dostojnie i władczo stawiając kroki pojawiła się tu Claire. Najwspanialsza, najmądrzejsza i z pewnością najcudowniejsza samica w tej krainie! Dopiero co tu przybyła, a otrzymała już specjalizację medyka! Wiedziała, że musi udać się na poszukiwanie medykamentów potrzebnych do leczenia. Ona to wszystko wiedziała! Wspominałam już, jaka była wspaniała? Radośnie zmrużyła fioletowe oczy i wyszczerzyła się w perlistym uśmiechu. Czas znaleźć jeden z wielu bardzo rzadkich składników! Bo jak już się rzucać, to na głęboką wodę. Szczególnie kiedy jest się cudownym. Machnęła ogonem po czym zbliżyła się do morza. Zamoczy sobie starannie ułożone futro. Niech to szlag trafi, ale w końcu dla dobra ogółu trzeba cierpieć. Wspominałam przecież, jaka to ona była cudowna, nie? W każdym razie wbiegła do wody z hukiem fal i plaskiem stąpając po gładkim piasku. Czuła jak przepływa przez jej stopy, pląta w sierść, wchodzi między palce. Czuła także ostre kamienie o chropowatej powierzchni i milionach kolorów. Czuła także muszle, delikatne, zaróżowione niekiedy prawie tak piękne jak ona sama. Widziała czyste niebo o puszystych obłokach po nim szybujących. Widziała głęboką, chłodną ciecz o miliardach barw i deseni, w której odbijały się słoneczne promienie. I ten raz pożałowała, iż nie jest psem ze Sfory Wody. Później jednak przypomniała sobie wspaniałość, majestat i odcienie ognia, które niosły za sobą niebezpieczny perfekcjonizm. Chlusnęło i zanurzyła się po uszy w wodzie starając się płynąć naprzeciw prądom.

1/5, poszukiwania.

Musiała wyglądać cudownie poruszając się tak w wodzie, podczas gdy słońce pulsowało kładąc na jej sierści złociste refleksy. Oto ona, już wkrótce stanie się kimś niezwykle wpływowym, panią całej krainy. Nieustraszona Claire płynąca powoli razem z prądem. A nie, naprzeciw prądowi tak w sumie. Wspaniała. Cudowna. Tak, oto chodzi. Gdy odpłynęła wystarczająco od brzegu wynurzyła się nabrała powietrza i zanurzywszy się parła w dół. W oddali widziała gromady różnych roślin, pytanie tylko, której z nich szukała.

2/5, poszukiwania.

I nagle poczuła dotkliwe pchnięcie w płucach jakby zaczynało brakować jej powietrza. Przekłnęła w myślach i zakrztusiła się machając łapami ku powierzchni. Do jasnej, ciasnej jeszcze sama będzie musiała zażywać swoje leki. A jeśli coś się stanie ucierpi nie tylko ona, ale także jej sfora i kraina pozbawiona tak doskonałej osobistości. Przypomniała sobie czego szuka i w myślach dostrzegła, że tam tego nie ma. Trzeba zatem jeszcze bardziej się oddalić.

3/5

Płynąc dalej woda stawała się chłodniejsza, ona jednak nie odczuwała tego, jako iż potrafiła zmienić temperaturę ciała. Uśmiechnęła się w duchu i kiedy woda stała się czystsza przejrzysta i błękitno-niebieska niczym Siarczan 2 Miedzi 6 postanowiła jeszcze raz się zanurzyć. Tym razem wzięła głębszy oddech i stosunkowo szybko oddalała się od powierzchni wody przecinając tafle morza. Samica o ognistej sierści na tle szafirowej wody wyglądała jeszcze piękniej niż zazwyczaj - o ile to w ogóle możliwe. Przełknęła ślinę (?) i rzuciła się w dół ku okolicznym skałą morskim.

4/5

Walnęła łapą w wodę rozpraszając ją i ujrzała podwodne rośliny. Skinęła głową i parła dalej w stronę oczekiwanego składnika o charakterystycznej barwie. Gdy tylko dostała go w swoje szlachetne, ogniste łapska wyszarpała mocno i starannie nie uszkadzając żadnej części. Natychmiastowo też poczuła brak powietrza toteż musiała płynąć w górę. Była jednak na tyle daleko, że zaczęło ją już mdlić. Zadyszana wypadła z wody i niespotykaną dla siebie prędkością zaczęła pędzić ku plaży. Gdy wreszcie się tam dostała - z Poimirem w pysku była oblepiona słoną wodą i piaskiem. Uda się później go zmyć i na nowo ułożyć sierść oczywiście. Grunt, że jakoś się udało. Osłabiona, wykończona ruszyła ku terenom Ognia.

5/5 z/t