Polowanie czas zacząć! Las ten obfituje w zwierzynę łowną niesamowicie. Zwykłe szaraki, dziki, stada jeleni, czego dusza zapragnie! A może skusisz się na większe wyzwanie, na żubra? Do wyboru, do koloru. Uwaga! Każda upolowana (i zjedzona oczywiście!) zwierzyna dostarcza nam 5 pkt. życia. Polowanie dostarczające statystyk może się jednak odbyć tylko raz dziennie.
Zakaz porywania obowiązuje tu we wszystkie dni.

Miejsce to niemal zawsze tętni życiem. Psy przychodzą tu, by napoić się, odpocząć, ale również by porozmawiać ze znajomymi czy pozawierać nowe znajomości. Z daleka słychać gwar dochodzący z tego miejsca.
Dni, w które dozwolone jest porywanie: 4, 13, 19, 24, 30

Szum fal, krzyki mew, skaliste nabrzeże, w oddali miękki piasek plaż. Cieplutkie przez słońce, by tylko móc rozłożyć się na ziemi. Aż wreszcie czujesz wiatr. Bryza, odurzona zapachem toni morskiej, owiewa Twe całe ciało. A zabójcze fale, przyozdobione bałwanami, zbliżają się do Ciebie z nadzwyczajną prędkością. Rozbryzgują się pod twymi łapami, o twardą skałę, która uparcie znosi humory mórz. Zimne kropelki oblepiają Twe futro. Czujesz, jak gniew wód drży pod Tobą. Strzeżcie się złowieszczego i zdradliwego wybrzeża, które lubi się bawić.

Miejsce magiczne i pełne romantycznego uroku oraz idealne dla zakochanych psów. Przy lekkim szumie wodospadów można drugiej połówce wyznać co się do niej czuje, bądź po prostu podziwiać piękny krajobraz w milczeniu, wtulonym do miękkiej sierści partnera. Jeśli para nie przepada za wodą, wybiera zapewne stare, majestatyczne drzewo, uchodzące za źródło rozkoszy. To właśnie pod nim od wielu wieków wszystkie zakochane w sobie psy poddają się magii tego miejsca i stają się najszczęśliwszymi psowatymi na świecie. Miejsce to jest uwielbiane przez tłumy, a jednak można tu zawsze znaleźć spokój i ciszę z dala od gwaru innych miejsc.

Nudny obraz jestestwa piachu i pustki, która jest regularnie dopieszczana przez buchające gorączką słońce. I cmentarz… Gdzie gleba nakłuta krzyżami, gdzie groby przykryte głazami, byś po umarciu nie znalazł życia powtórnego i ta dziwna mozaika kości, na której pęczniejący księżyc gra swymi bladymi promieniami. Powietrze pulsuje od nadmiaru włóczących się dusz upadłych, gdy resztki ich ciał wraz z oparami unoszą się z ziemi, by osiąść smrodem na twym futrze.

Wąski przesmyk, który ostał pośród skalistych gór, strzelających w podniebne królestwo chmur. Zostaje Ci jedna droga. Przed siebie. Czy zatopisz się w świecie kozic górskich, dzikich drapieżników i rozłożystoskrzydłych ptaków? Usłysz krzyk orła. Króla Powietrznej Symfonii, przewodnika wielu zagubionych. Symbol wolności. Świat pośród skał jest brutalny. Mały kamyk spowoduje tragedię. A od odwagi i determinacji zależy, czy zdołasz przetrwać pośród napierającej potęgi monumentalnej budowli natury. A znajdziesz i tutaj drogę ku niebu. Gdy na szczyt dotrzesz, ujrzysz świat, jakiego nie znałeś.

Drogi tu nie znajdziesz, mapy zaginęły już dawno temu. Świat oczy przymrużył, by sekretów nie odkryć. Zasłonił je kołdrą mgły. Bądź gościem, acz nieproszony się tu nie pchaj, gdyż tych zawsze wypędzają. Nie zabłądź tutaj z szemranym interesem, zgubisz się, powrotu nie odnajdziesz. Tu panują inne zasady, a każdy pies rzeźbi Swą własną ścieżkę losu. Tak na prawdę - Nic nie wiesz, co w koło dzieje się.

Barwy, zapachy, dźwięki... Melodia życia gwałtownego i dominującego. Stragany, obładowane najróżniejszymi towarami, od smakowitych owoców, po sycące mięso, przeplatane biżuterią, jak i bronią. Knajpy, w których przebywa śmietanka towarzystwa, jak i zwykłe męty na tyłach, grzebiące w śmietnikach. Czarny rynek, przepełniony towarami z lewej ręki. Bójki pomiędzy straganiarzami, wykorzystywane przez młodych złodziejaszków, którzy z chęcią podwędzą i Twoją własność. Miej się na baczności. I zwykły muzykant ma oko na Twe bogactwo.

Lawa stanowiąca fundament tego terytorium, wrze w podziemiach i podgrzewa ziemię do 20 stopni. Para wznosząca się ponad podłoże, brnie ku górze wdzierając się do atmosfery, więc gdy śnieg będzie usiłował wtargnąć do tego miejsca zrazu będzie stopiony. Budynki o japońskich kształtach zdobią pustkowie. Na swych elewacjach mają malowidła. Poskręcane wzory, dekorujące kamień. W tej krainie dominuje czerwień, wszak można spotkać również pomarańcz, rzadziej żółć. Firmament również jest koloru krwi, bo opary wdzierające się do eteru zmieniły jego koloryt. Ni krztyny wody tutaj nie ma, jeno lawa płynąca korytami rzek, przepasająca jednostajny krajobraz.
Dni bez porywań tutaj są odmiennie niźli na innych terenach, występują one co drugi dzień [wtorek, czwartek, sobota i poniedziałek].

Usiana nierówną murawą, której źdźbła mogą sięgać do podbrzusza. Przepasana brunatnymi glebami, tworzącymi drożyny, z lotu ptaka wyglądającymi jak labirynt. Suszki powbijane równo w odstępach dwóch metrów, są obwieszone klatami w których dulczą kości poległych. Kamienne elewacje rozcinają drewniane pale, na których rosną fioletowe kwiaty. Można tu spotkać pasące się bydło w wielkich grupach, które w obronie swoich są w stanie zaatakować psa, a także pojedyncze sztuki samotniczych gadów, waranów. Smoki plują jadem, który po zetknięciu ze skórą wyżera ją aż do kości, odbierając 10 pkt. hp. Jednakże gadziny żerują tylko wieczorami, za dnia śpią.