Wydawałoby się, że to jeden z tych normalnych i spokojnych dni... jednak nie, nieprawda! Wszystko mogło się dziś zmienić.
Drzewa w lesie usunęły się na boki tworząc drobną polanę z ogromnym ogniskiem. Płomienie unosiły się wysoko ku niebu jakby czekały na pojawienie się bóstwa, które zstąpi by przywitać swych potomków. Górował nad nim obelisk, a jakiś pradawny pies wyrył na nim pazurami sceny z życia przodków. Ogień czekał aż przybędą jego towarzysze. Czekał na ogniste psy.

Na razie po prostu wchodźcie...

Przybyła.

Wykończona brnęłam coraz głębiej w las, ledwo mogłam utrzymać się na łapach. Przed sobą ujrzałam światełko. Czy to już koniec? Czy mój nędzny żywot tak się zakończy? Głosy w mojej głowie darły się jeden przez drugi, nic nie mogłam z tego zrozumieć. Pęłzłam w stronę światła. Tuż przed nim ujrzałam jakąś białą, puszystą sylwetkę. Cywilizacja? Inni tacy jak ja? Zerwałam się na równe łapy i pobiegłam do ogniska. Stała tam wilczyca. Podeszłam i usiadłam po przeciwnej stronie ogniska aby w razie ataku mieć szansę ucieczki. Zaczęłam się ogrzewać.

/ Tak wyglądam puki avka nie mam xd *KLIK*

Zjawił się.

Przybiegła. Spieszyła się aby nie spóźnić się na ważne wydarzenie. Na szyi zwisał jej woreczek, co krył? Docierając na polanę zwolniła i dostojnie, bo przecież tak wypadało, podeszła do ogniska i tam stanęła obserwując ich. Już czas.
Jeszcze poczeka, jeszcze trochę.


/ będę czasem pisać jako ja, a czasem MGować więc nie dziwcie się jak post jeden pod drugim będzie

Przyszedł. Mały, wychudzony, brudny, bezdomny i lekko zapłakany piesek pojawił się na horyzoncie. Nagle ujrzał ognisko i zdziwił się nieco. to ognisko musiało oznajmiać, że ktoś jeszcze tu jest. Gin rozejrzał się i zobaczył postać wilczycy. Pośpiesznie otarł łapeczką resztki łez i powiedział:
-Dobry wieczór.-chciał wyrzec e słowa normalnie, jak gdyby nigdy nic, jednak nie powinien był aż tak ufać swemu głosowi, bo gdy tylko wyrzekł te dwa słowa w jego oku pojawiła się kolejna łza a dźwięk wydobywający się z jego pyszczka brzmiał raczej jak wstrzymywany płacz niż mowa. Nagle zjawiła się jeszcze jedna persona, mała sunia wyglądająca na bardzo zmęczoną i...kolejna postać tym razem wilk. Gin skinął wszystkim łebkiem i podszedł do suczki w jego wieku.
-Witaj...co Ci jest? Wyglądasz na bardzo wykończoną.-zapytał gdy był już pewien, że płaz odleciał. Akita chciał teraz jakoś pomóc samiczce

Weszła.

Z-w

Pozornie spokojnie, jednak z pewnym zaciekawieniem w ślepiach obserwowała przybywających Ognistych. Sfora była dla niej wszystkim i bez niej nie potrafiłaby funkcjonować, więc świadomość, iż jej przedstawicieli było jeszcze choćby tylu, niesamowicie ją radowała. Oczywiście, wstyd było przyznać, iż była alfa nie znała pewnych person, jednak nie potrafiło to zgasić jej entuzjazmu.
- Amos. - odparła wszystkim jednym słowem, by swe wychudzone wilcze cielsko usadzić na ziemi. Aczkolwiek uprzednio nie zapomniała wysłać stosownego ukłonu ku alfom.

Gdy ktoś do mnie podszedł stanęłam jak wryta. Nikt się nie odważył tego zrobić od pamiętnego wypadku. Czemu ten szczeniak nie kłaniał się przede mną i nie trząsł tyłkiem?
- Kim ty jesteś? To oni cię tu przysłali? Wy wszyscy? Wy wszyscy chcecie mej śmierci? - warknęłam i przyjrzałam się pozostałym. Nie wyglądali groźnie. Ale to mogły być tylko pozory, nie dam się wykończyć! Przycupnęłam pod drzewem i zaczęłam drżeć. Chciałam się położyć ale te długie, patykowate łapy od zawsze nie chciały współpracować. Czemu ja? Czemu muszę być taka wielka i szpetna?! Parzyłam się w ognisko nie zwracając uwagi na zgromadzenie. To jakaś tajemna, leśna sekta? A może gang? Nie chciała już o tym myśleć. Zamknęła oczy i wsłuchała się w głosy.

Omiótł spojrzeniem to niezwykłe miejsce, nawet spokojnie przyglądając się oceniając każdą personę z osobna. Wiedział, co mniej więcej może im się stać, bo łatwo było to stwierdzić po ich ciałach. Wychudła wadera, szczeniak i...
Rinnelis.
Głos, który słyszał kilka dni temu rozległ się w jego głowie, naumyślnie przeciągając ostatnią literkę, złowrogo jakby. A więc to to się czuło, gdy ktoś mieszkał w tym samym umyśle, gdy ktoś dzielił jego wspomnienia, choć tak naprawdę nie był ich świadkiem.
A więc to o n a.
Odwrócił odeń szybkie spojrzenie, nakrywając się na tym, że to nie on tak naprawdę nań patrzył, a sama Bestia Ognista.

Gin zdziwiony reakcją suczki pierwej odsunął się trochę, ale zaraz podszedł do niej znowu.
-O czym Ty mówisz? Jacy ,,oni''? Nie chcę twojej śmierci, a wręcz przeciwnie, chciałbym Ci jakoś pomóc.-powiedział i przyjrzał się suczce. Usiadł obok niej i dodał
-Ktoś chce Ci coś zrobić? Kto?-po tych słowach Gin usłyszał bębny i melodię. Dźwięki te nie napawały go lękiem, ale spokojem i zaciekawieniem.
-Co to?-rzucił w przestrzeń. Zaczął się rozglądać, ale nie zobaczył nic nowego. W końcu powrócił oczyma do suczki i uśmiechnął się do niej lekko chcąc dodać jej otuchy.

Cofnąć się do czasów, w których była małą, głupiutką Rinnelis... Nie wpatrującą się z Paczkę aż tak smutnym spojrzeniem. Och, nie za blisko, bo będzie źle. Najważniejsze... Trzymać się blisko Ishyrii... Czemu Iruel tak warczy..? Och, zamknij się i udawaj, ze cię tu nie ma...
Przysunęła się do Patcha. I czekała.

Uniosłam uszy. Bębny i ta melodia działały na mnie uspokajająco. Westchnęłam cicho.
- Nie udawaj idioty, Greka czy jak to wy tutaj mówicie. Wiesz kto! On cię tu przysłał, on nadal mnie za to nienawidzi! - naglę opadłam Ginowi w ramiona, a raczej w łapy i zaczęłam płakać.
- Życie jest takie niesprawiedliwe, ty jesteś mały i uroczy. Ja jestem jakimś wielkim bydlęciem, o nienaturalnie długich kończynach. A do tego jestem potworem! - łkałam nadal. Po chwili się trochę rozchmurzyłam i podeszłam do ogniska.
- Jeśli się na mnie rzucicie pamiętaj, że będę cię nękała do końca twych dni! - wyszeptała, mu do ucha i usiadłam niezgrabnie przy ciepłym płomieniu. Wsłuchałam się w przemowę. A więc to tak! To zebranie ognistych! Moich braci i sióstr. Że też nie poznałam powitania!
- Wybacz bracie za to wszystko. Jestem lekko zmęczona. - powiedziałam do Akity.


/ Zw spacer z psem.

Wzrok jadowicie żółtych ślepi nieustannie wbity był w Ognisko. Dopiero gdy do wilczych uszu dobiegł głos alfy, obróciła się w miejscu, jakby chcąc dostrzec coś w licu Ishyrii. Słowa jedynie przemykały przez głowę wadery, oprócz tych kilku. Tego zwrotu. By uczcić zmarłych przodków. Jej przodków? Z których część wybrała się do Sfory Nocy, a ojciec został zabity przy pierwszym spotkaniu z nią, by potem się dowiedziała, że wrócił i dokonał gwałtu na biednej suczce?
Jednak trwała. Dla sfory. Dla pozorów. Bo co innego miała do roboty?

To i on tak się chyłkiem i mimochodem dostał, trącając swoją Lidę ogonem.

Nie czekała bo nie mogła, czuła jak energia coraz bardziej buzowała. Święto występowało w takim okresie czasu kiedy moc mogła zostać uwolniona, musieli uspokoić ogień, jednak czy powinna mówić to głośno i wystraszyć Ogniste pociechy, które mogły być przyszłością sfory?
Odchrząknęła znowu patrząc po kolei na wszystkich.
- To już dziś. Trzej kandydaci wyruszą na polowanie, by zdobyć ofiarę którą poświęcimy naszym przodkom. Ogniu. Ci śmiałkowie którzy się zgłoszą zostaną za to sowicie nagrodzeni, a także mogą zyskać przychylność ognistych bogów. I ich opiekę. Zatem pytam Was synowie i córki Ognia. Kto z Was zapoluje? - Ostatnie zdanie wykrzyczała by dotarło do nich jak ważne jest to zadanie. Kandydatom poda zwierzynę która kręci się wokół nich. Będą musieli wybrać.

/ pierwsze trzy osoby które się zgłoszą wychodzą do przodu i wybierają spośród owych zwierząt:

Jeleń
Łoś
Pantera
Żubr
Dzik

jeśli ktoś wybierze to samo zwierze wybiera kolejne z listy.
Tylko proszę się nie poddawać i w miarę szybko...

Uśmiech mimowolnie wpełzł na lico wadery, gdy poczuła na sobie dotyk wybranka. Jednakże, jakby na złość, w tym samym momencie uniosła się posyłając mu tajemnicze spojrzenie i wystąpiła w kierunku alfy.
- Ja zapoluję. - oznajmiła donośnie.

|| Pantera.

Poruszył się niespokojnie w miejscu, przyglądając się Ishyrii, która odwalała za niego teraz całą robotę. Wzrok padł na hordę obecnych, był ciekaw kto przyjmie wyzwanie.

Wysłuchał uważnie mowy suni u wpadł w niemały szok i zakłopotanie gdy ta rzuciła mi się w objęcia.
-Kto Cię nienawidzi?-zapytał a potem dodał-Może i masz długie łapy, ale one mogą Ci się przydać na przykład w ucieczce...a poza tym masz prześliczny pyszczek i piękne lazurowe oczy. -rzekł i nagle dotarł do niego sens ostatniego zdania.-Jakim potworem? Jesteś młodą ładną suczką.-on już nie ogarniał a ta znów coś mówiła...przepraszała go-Spokojnie...rozumiem-następnie postanowił podiąć próbę zmiany tematu na weselszy-Jestem Gin, a Ty?-zapytał. Nagle usłyszał mowę alfy. I bez wahania wyszedł po przodu

//wybieram jelenia

- Jaaa! - nie. Nie nie... Rinn! Popełniasz wielki błąd. Aż podskoczyła z podekscytowania.

Dzik.

// Gin, jesteś szczeniakiem, nie możesz polować na tak duże istoty.

A miejsce... Dla niego? Ej! Westchnął, teatralnie krzywiąc się do Lid, w najwyższym spokoju obserwując zbiegowisko. Następnym razem... Na razie tylko może liczyć na Bezsenną, to znaczy... Nie miał się o co martwić.

/Desidero jak chcesz możesz za Gin wybrać, niestety szczenie może nie mieć szans, ale w tym czasie będzie konkurencja dodatkowa gdy kandydaci będą polować

EDIT: Chyba że damy Gin np zająca?