Shin spojrzał na rybę. Nie był pewien, czy pies ze Sfory Wody powinien krzywdzić ryby, ale cóż. Owczarek ie wyglądał na takiego, z którym można się cackać. Shin z rezygnacją podszedł do śródełka i zaczął przyglądać się dwóm pstrągom. HOP, Shin skoczył y złapał jednego z nich w pysk, a drógiego przygniótł łapą. Umiejętność polowania odziedziczył po ojcu, a jak widać łowienie i polowanie to bardzo podobne sporty. Wziął oba pstrągi w pysk i wyniósł na brzeg, gdzie położył je obok owczarka. Shin mógł być z siebie dumny, bo choć był szczeniakiem to jemy trochę lepiej poszło niż Bobikowi.

Owczarek zdziwił się,że Shin potrafi tak dobrze łapać ryby w głębi duszy odczuwał zazdrość,że szczeniak potrafi to lepiej zrobić od niego.Powiedział:
-No,no,no dobrze ci poszło może zrobisz w tym sporcie prawdziwą furrorę.
Owczarek siadł niespotykanie na ziemi jak by na coś czekał.

Powolnym ruchem przyszedł Nussbeisser który przechodził tędy przez przełęcz widząc dwóch wodnych ciekawość go możliwe żaprowadziła ale to raczej bardziej chciał tu odpocząć spokojnie co poradzić rodzina rośnie ogromna, a on już czuł się jak staruszek nadal jest dorosły ale starszy co za los. Młodość przemija szybko.
- Witajcie moi drodzy - Odparł bez oficjalnego powitania nie chciało mu się tak naprawdę teraz tego robić, może innym razem ukaże swoją majestatyczność u członków sfory. Mały szczeniak i dorosły pies, ciekawe połączenie dwójki członków sfory widzi że go uczy polowania, fakt przyda się mu w przyszłości malcowi.

-Dzień dobry.-powiedział Shin i nagle podszedł do wilka, wydał mu się dziwnie znajomy. Natychmiast przypomniał sobie jak ojciec mówił, że jego pradziadek, biały wilk Nussbiesster jest w krainie. To właśnie jego Shin skojarzył z tym wilkiem. Więcej, Shin wiedział, śe to on...bo niby kto?
-Ja...-zająknął się. Jak ma mu to powiedzieć?-Mój ojciec...-Shin dalej szukał odpowiednich słów-Pan... czy... bo... Mój ojciec Riki, on... on mi mówił, że ja tu... że mój pradziadek Nussbiester... bo, ja jestem wnukiem Meridii i...-w jego oczkach zalśniły łeżki, tak długo szukał kogo kolwiek ze swojej rodziny, a teraz nie mógł nic powiedzieć.
-Mój ojciec nie żyje... prosił mnie, abym przyszedł do tej krainy i odnalazł swoją rodzinę.-powiedział w końcu.

Nussbeisser spokojnie spojrzał na swojego prawnuka, właściwie faktycznie podobny do jego wnuka w dodatku ma oczy Meridii niesamowite żeby zobaczyć swojego wnuka po jakimś czasie.
- Hmm rozumiem, czyli jesteś moim prawnukiem, no dobrze to w takim razie Tobą zajmę się na to wygląda że Meridia wybyła z resztą rodzinki z krainy jedynie ja zostałem tutaj bo to mój dom - Odparł do szczeniaka spokojnym wyrazem pyska. W dodatku nie zdał sobie sprawy z tego że tyle się wydarzyło przy jego nieobecności ponieważ był zajęty tak naprawdę swoimi sprawami i sfory również.

-A nie wiesz może dziadku się się z nimi stało? Czemu wybyli?-zapytał. Coś kazało mu być spokojnym jak Nuss. Shin chciał się dowiedzieć co z resztą.